نظرات ياداشت قدر مطلق - جوانه هاي اميد

+ سهيلا

گاهي جمع کردنش سخته و روزي صد بار ميگي کاش بردارمش و باز با خودت ميگي نه!
و گاهي چقدرخوبه وقتي که تو خيابون راه ميري يا وقتي تو اتوبوس نشستي، مردا بهت زل ميزنن و خيره شدن ، اون موقع
معذب ميشي و نميتوني از نگاه حريصشون خلاص شي و اخم هم فايده نداره، يهو يادت ميوفته چادر سرته

و چادر رو ميکشي تا همه جات محفوظ باشه از نگاه اين ادم هاي مريض!!چقدر لذت بخشه اون لحظه!

يه ارامش يهو تموم بدنتو ميگيره و يه نفس عميق از ته دل..

گاهي هم يادت ميندازه که گناه نکني..يا حداقل يادت باشه کم گناه کني و کم کم ديگه گناه نکني!

ما همه گناه ميکنيم ..چه کوچيک چه بزرگ..اما اميدوارم از اين به بعد بهتر بشيم..بهتر بشم!!!