“… علي‌ گفته‌ است‌ که‌: “گروهي‌ بهشت‌ مي‌جويند، اينان‌ سود‌جويان‌اند و طماع‌، گروهي‌ از دوزخ‌ بيم‌ دارند و اينان‌ عاجزند و ترسو، و گروهي‌ بي‌طمع‌ بهشت‌ و بي‌بيم‌ دوزخ‌اش‌ مي‌خواهند عشق‌ بورزند، و اينان‌ آزادگان‌اند و آزاد”. عشق‌ چرا؟ عشق‌ تنها کار بي‌چراي‌ عالم‌ است‌، چه‌، آفرينش‌ بدان‌ پايان‌ مي‌گيرد، نقش‌ مقصود در کارگاه‌ هستي‌ اوست‌. او يک‌ فعل‌ بي‌براي‌ است‌. غايت‌ همه‌ غايات‌ عالم‌ “براي‌” نمي‌تواند داشت‌…”