رنج تلخ است ولي وقتي آن را به تنهايي مي کشيم
تا دوست را به ياري نخوانيم،
براي او کاري مي کنيم و اين خود دل را شکيبا مي کند
طعم توفيق را مي چشاند
و چه تلخ است لذت را “تنها” بردن
و چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن
و چه بدبختي آزاردهنده اي ست “تنها” خوشبخت بودن
در بهشت تنها بودن سخت تر از کوير است
در بهار هر نسيمي که خود را بر چهره ات مي زند
ياد “تنهايي” را در سرت زنده ميکند
“تنها” خوشبخت بودن خوشبختي اي رنج آور و نيمه تمام است
” تنها” بودن ، بودني به نيمه است
و من براي نخستين بار در هستي ام رنج “تنهايي” را احساس کردم
دکتر علي
