«همه‌ی گزینه‌ها روی میز است»؛ جمله‌ی شناخته‌شده‌ی رئیس‌جمهور آمریکا که در چند سال اخیر، چند بار آن را درباره‌ی ایران به کار برده است. این جمله‌ گویا به مذاق ساکنان تل‌آویو و حیفا نیز خوش آمده است. حتی وزیر دفاع رژیم صهیونیستی هم چند روز قبل، آن را تکرار کرد. آن‌قدر رابطه‌ی بین این جمله و رژیم صهیونیستی روشن است که بسیاری از تحلیل‌گران آن را ناشی از فشار لابی صهیونیستی بر آقای رئیس می‌دانند، زیرا خیلی‌ها -و از جمله خود سران آمریکا- خوب می‌دانند که آمریکا نه توان ماجراجویی جدید در منطقه را دارد و نه امکان رویارویی با جمهوری اسلامی ایران را.

دو سال قبل هم که رئیس‌جمهور آمریکا این جمله را به زبان آورد، رهبر انقلاب این‌گونه گفتند که: «یک جمله هم راجع به این تهدیدهاى آمریکا عرض بکنیم. مرتباً تهدید می‌کنند؛ تهدید به این زبان: همه‌ى گزینه‌ها روى میز است! یعنى حتى گزینه‌ى جنگ. این، تهدید به جنگ است با این زبان. خب، این تهدید به جنگ، به ضرر آمریکاست.» (خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران، 1390/11/14)

این رویکرد خصمانه و تهدیدآمیز و نیز توجه ویژه به موضوع هسته‌ای در رسانه‌های دنیا موجب شده که مباحث مربوط به جنگ علیه جمهوری اسلامی و موضوع هسته‌ای -به تعبیر اهالی رسانه- دارای ارزش خبری شده و چشم‌های بسیاری را با خود همراه کند. به طوری که در چند سال اخیر، میلیون‌ها مطلب درباره‌ی این موضوع در رسانه‌ها انتشار یافته است. البته بیشتر این مطالب را امپراطوری خبیث رسانه‌ای¹ در دنیا منتشر کرده است، اما به این دلیل که مرتباً از حمله‌ی احتمالی به تأسیسات هسته‌ای ایران و گزینه‌ی جنگ بر روی میز! سخن گفته‌اند و این موضوع را در سطح موضوعات داغ رسانه‌ای قرار داده‌اند، چه بخواهند و چه نخواهند، مجبور به انتشار موضع‌گیری‌های رسمی در این باره خواهند بود.



شوک بزرگ رسانه‌ای در دقایق نخست سخنرانی
امسال سخنرانی نوروزی رهبر انقلاب در حرم مطهر رضوی در حالی آغاز شد که در همان دقایق نخست، شوک بزرگ رسانه‌ای وارد آمد؛ آن‌جا که رهبر انقلاب  رژیم صهیونیستی را در قدّ و قواره‌ی دشمنی با جمهوری اسلامی ایران ندانستند و گفتند: «گاهی سردمداران رژیم صهیونیستی، ما را تهدید هم می‌کنند؛ تهدید به حمله‌ی نظامی می‌کنند، اما به‌نظرم خودشان هم می‌دانند، و اگر نمی‌دانند، بدانند که اگر غلطی از آنها سر بزند، جمهوری اسلامی، تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد.» این جمله مانند بمب در فضای رسانه‌ای جهان منتشر شد. هنوز سخنرانی ولیّ امر مسلمین در حرم رضوی به پایان نرسیده بود که قریب به اتفاق آژانس‌های خبری، این موضع‌گیری صریح و قاطعانه را در صدر خبرهای خود قرار دادند.

خبرگزاری آسوشیتدپرس، شبکه‌ی راشاتودی و خبرگزاری رویترز، از نخستین رسانه‌هایی بودند که در خبری فوری از قول رهبر انقلاب اعلام کردند «در صورت حمله‌ی اسرائیل، تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان می‌کنیم.» این موج بزرگ رسانه‌ای در فرصتی کوتاه، بسیاری از شبکه‌های خبری و خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های اینترنتیِ روزنامه‌ها را فراگرفت.

قسمت اول: هر خوبی می‌تواند ما را از رسیدن به حقیقت خوبی باز دارد 

ابتدا عرض کنم هر امری از امور معنوی، هر فضیلتی از فضایل اخلاقی و حتی هر عبادتی از عبادات ما، به سهولت می‌تواند سنگ راه ما قرار بگیرد و ما را از حقیقت عبادت باز بدارد. روز اولی که داستان خلقت انسان آغاز شد، در آغاز ماجرا خدا داستان کوچکی طراحی کرد و اثراتش را هم تا امروز برای ما باقی نگه داشته. آن داستان این بود که ابلیس  استکبار کرد و به آدم سجده نکرد.  ولایت‌گریزی شیطان با تکیه به شش هزار سال عبادت بوده است.
عبادت می‌تواند به معنای حقیقیِ کلمه مانع راه عبادت ِ اصلی شود. وقتی خدا نهیب زد به ابلیس، ابلیس گفت: من جبران می‌کنم، خداودند فرمود: چه ‌کار می‌کنی؟ گفت: به مقداری برایت نماز می‌خوانم که تا حالا کسی نخوانده باشد. خداوند هم در پاسخ به این مقدس مآبی ها فرمود : من دوست دارم عبادت بشوم آن‌جوری که خودم می‌خواهم، نه آن‌جوری که تو می‌خواهی.
پس ببینند دوستان، هر عبادتی، هر علاقه‌ای ـ ‌یک کسی علاقه به قرآن دارد، یک کسی علاقه به نماز دارد و هر علاقه ی خوبی مانعی بر سرِ راهش قرار نگیرند. ظاهراً اصل موضوع امتحانات انسان و یا مهمترین امتحانات که ما باید ان‌شاءالله پشت سر بگذاریم، بتوانیم فرج را در آغوش بگیریم، این است که خوب‌ها باید مراقبت کنند خوبی‌هایشان مانع حقیقت نورانیِ خوبی نشود.

قسمت دوم: نگرانی از عاقبت به خیری

لذا باید ما بچه مذهبی ها بیشتر مواظب باشیم . عاقبت به خیری موضوعی است که حضرت علی (ع) با آن همه عظمت ، بسیار از آن می ترسیدند . حضرت به شخصی فرمود از چه می ترسی ؟ گفت از خداوند. حضرت فرمود : گناه نکن و از خدا نترس اما از عاقبت به خیری بترس .
حضرت علی (ع) تا آخرین لحظات عمر شریفشان نگران این موضوع بودند . رسول خدا صدا زد: «علی‌جانم! می‌بینم در یک ماه رمضانی محاسن تو به خون سرت خضاب می‌شود» آقا بلافاصله پرسیدند: «آیا آن موقع من دین دارم؟»
پیامبر (ص) هم می فرماید: علی‌جانم! تو مولود کعبه هستی، تو تضمینی هستی،چرا این سؤال را می‌کنی؟
 چون در روح علی‌بن ابیطالب ذرّه‌ای غرور نیست، ذرّه‌ای تکبّر نیست.
در روایت است کسی که نگران عاقبت به خیری خود نباشد دچار مکر خداوند شده است (تحف‌العقول/364)
یکی از اطرافیان حضرت امام(ره) که ایشان هم فوت کردند، نقل می‌کنند با هنگامی که با حضرت امام در حال قدم زدن بودند، حضرت امام به ایشان می‌فرماید: «اگر جبرئیل امین الان بیاید از تو بخواهد که یک دعای مستجاب داری، دعا کن، چی می‌گویی؟» ایشان مثلاً عرضه می‌دارد که «امام! من می‌گویم که خدا معرفت به کائنات و همه‌ی حقایق عالم را به من عنایت بکند» بعد حضرت امام سکوت می‌کنند. ایشان می‌گوید: «من از امام پرسیدم: امام! ببخشید. جسارت می‌کنم، خودِ شما اگر جبرئیل امین بیاید از شما بپرسد، شما چی می‌گویید؟» بلافاصله امام می‌فرمایند: «من از خدا می‌خواهم عاقبتم را ختم به‌خیر کند.»
 روح انسان‌های بزرگ همیشه این نگرانی را دارند، و این نگرانی سلامت‌بخش است.