روزى چون اذن دخول براى تشرّف به حرم مبارک حضرت سیّد الشهداءرا خوانده؛همین که مى‏خواست داخل شود ایستاد؛و خیره به گوشه حرم مى‏نگریست؛ و مدّتى به همین منوال بود و با خود زمزمه مى‏کرد:

چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنیدن
به رُخَت نظاره کردن سخن خداشنیدن

بعداًاز علّت توقّفش پرسیدند؛در پاسخ گفت: حضرت مهدى در زاویه حرم نشسته بودو مشغول تلاوت قرآن بودند ومن تماشا می کردم
داستان علامه بحرالعلوم