چه کس گفتت  که ما را خون جگر کن؟

بکوچ از کوچه مان، از ما حذر کن ؟

چه کس گفتت دگر «خسته نباشی»!

چه کس گفتت  که ما را بی پسر کن؟

چه کس گفتت  رها کن عاشقان را

هواخواهان خود را در بدر کن؟

تو از روز نخستین خسته بودی

از این پس خستگی را خسته تر کن

از الطاف ازل  خاطر مرنجان

ز شاگردی دل،  دل شاد تر کن

مرا گردی بدان  در پشت پایت

بیا برگرد و گًردت را نظر کن