روز اول ماه شوال در شمار چهار اعیاد بزرگ شیعیان قرار دارد. روزی است که پاسداشت آن در روایات ما بسیار مورد تأکید قرار گرفته است. حتی آنان که به دلائلی توفیق روزه گرفتن نداشتند شایسته است در این روز به اجتماع عظیم م?منان پیوسته و نماز عید را برپا دارند تا نمادی باشد از وحدت مسلمین و مشتی باشد بر دهان یاوه‌گویان. امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند:

«إنَّما جُعِلَ یَومُ الفِطرِ العِیدَ لِیَکونَ لِلمُسلِمینَ مُجتَمَعاً یَجتَمِعُونَ فیهِ و یَبرُزونَ لِلّهِ فَیُمَجِّدُونَهُ عَلی ما مَنَّ عَلَیهِم».

«روز فطر از این رو عید قرار داده شد تا روز گردهمایی مسلمانان باشد، و در این روز گرد هم آیند و برای خدا به صحرا (فضایی باز) درآیند و خداوند را بر منّتی که بر آنها نهاده است ستایش و به بزرگی یاد کنند». (من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 522)

در این روز به فرمان مولا علی (علیه السلام) دست بر دعا برداشته با خدای خویش راز و نیاز می‌کنیم. آنجا که مولا فرمودند:

امام علی‏ (علیه السلام) :«ألا و إنَّ هذا الیَومَ یَومٌ جَعَلَهُ اللَّهُ لَکُم عِیداً و جَعَلَکُم لَهُ أهلاً ، فَاذکُرُوا اللَّهَ یَذکُرکُم وَ ادْعُوهُ یَستَجِب لَکُم».

«امروز روزی است که خداوند آن را برای شما عید قرار داد و شما را نیز شایسته آن ساخت ؛ پس به یاد خدا باشید تا او نیز به یاد شما باشد و او را بخوانید تا خواسته‏هایتان را اجابت کند». (من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 517)