پیامبر(ص) چندین روز پی در پی راه می سپرد تا اینکه بالاخره در روز جمعه شانزدهم ربیع الاوّل سال اول هجری بر مردم یثرب وارد شد. چنانکه سیره نویسان و مورخان آورده اند در آستانه ورود پیامبر(ص) آنگاه که مرکب پیامبر(ص) از ثنیه الوداع- نام محلی در ابتدای مدینه - سرازیر شد غریو شادی مدینه را فرا گرفت و خیل عظیمی از مردمان آن دیار شادمانه و هلهله کنان در مراسم باشکوهی به استقبال آن حضرت شتافتند.

در این میان عده ای از کنیزکان و دختران یثرب دف زنان زمزمه می کردند:

طَلَع البـدر علـیـنـا من ثَنیّات الوداع

وَجَـبَ الشُکر علینا مـا دعـا لله داع

شعر یاد شده که از نظر مضمون، فنون بلاغی و دیگر صنعت های شعری، پهلو به پهلوی سروده های بلند آوازه عصر جاهلی مشهور به "معلقات سبعة" می زند، نخستین بار در کتاب "دلائل النبوة" نوشته ابوبکر احمد بن حسین بیهقی شافعی سره نویس مشهور شافعی مذهب آمده است.

هر چند عده ای از دانشمندان معاصر در صحت و سقم این روایت تردیدهای جدی روا داشته اند اما پس از بیهقی کثیری از محدثان و مورخان متقدم چون ابن حبان (الثقات: 1/131)، ابن عبدالبر (التمهید: 14/82)، ابن قیم(زاد المعاد: 3/551)، ابن کثیر (السیرة النبویه: 2/269) و سمهودی (وفاءالوفاء:1/262) و دیگران آن را روایت کرده‌اند.

 عده ای از قاریان، مقریان و مبتهلان بزرگ عصر طلایی تلاوت مصراز اکبر القراءاستاد مصطفی اسماعیل و ام کلثوم گرفته تا مُرتّل معروف، استاد مشاری العفاسی در عصر حاضر و اخیرا تنی چند ازخوانندگان اسلامی مانند سامی یوسف، ملا باسم، یوسف اسلام و... به اجرای این سروده زیبا در سبکها وقالبهای مختلف لحنی و موسیقیایی پرداخته اند.

ابیات نخستین این سروده ممتاز آنگونه که در کتابهای سیره و تواریخ آمده چنین است:

طلع البدر علینا من ثنیات الوداع

ما شب چهارده از گردنه وداع بر ما طالع شد.

وجب الشکر علینا ما دعى لله داع

شکر خدا بر ما واجب است؛ تا هنگامی که ندای دعوت به سوی خدا طنین انگیز باشد

أیها المبعوث فینا جئت بالأمر المطاع

ای که بر ما مبعوث شده ای، تو با دستوری پذیرفته آمدی

جئت شرفت المدینة مرحباً یا خیر داع

آمدی و با ورودت مدینه را شرافت دادی ، خوش آمدی ای بهترین دعوت کننده

منبع:تبیان