روز اول ماه شوال در شمار چهار اعیاد بزرگ شیعیان قرار دارد. روزی است که پاسداشت آن در روایات ما بسیار مورد تأکید قرار گرفته است. حتی آنان که به دلائلی توفیق روزه گرفتن نداشتند شایسته است در این روز به اجتماع عظیم م?منان پیوسته و نماز عید را برپا دارند تا نمادی باشد از وحدت مسلمین و مشتی باشد بر دهان یاوه‌گویان. امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند:

«إنَّما جُعِلَ یَومُ الفِطرِ العِیدَ لِیَکونَ لِلمُسلِمینَ مُجتَمَعاً یَجتَمِعُونَ فیهِ و یَبرُزونَ لِلّهِ فَیُمَجِّدُونَهُ عَلی ما مَنَّ عَلَیهِم».

«روز فطر از این رو عید قرار داده شد تا روز گردهمایی مسلمانان باشد، و در این روز گرد هم آیند و برای خدا به صحرا (فضایی باز) درآیند و خداوند را بر منّتی که بر آنها نهاده است ستایش و به بزرگی یاد کنند». (من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 522)

در این روز به فرمان مولا علی (علیه السلام) دست بر دعا برداشته با خدای خویش راز و نیاز می‌کنیم. آنجا که مولا فرمودند:

امام علی‏ (علیه السلام) :«ألا و إنَّ هذا الیَومَ یَومٌ جَعَلَهُ اللَّهُ لَکُم عِیداً و جَعَلَکُم لَهُ أهلاً ، فَاذکُرُوا اللَّهَ یَذکُرکُم وَ ادْعُوهُ یَستَجِب لَکُم».

«امروز روزی است که خداوند آن را برای شما عید قرار داد و شما را نیز شایسته آن ساخت ؛ پس به یاد خدا باشید تا او نیز به یاد شما باشد و او را بخوانید تا خواسته‏هایتان را اجابت کند». (من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 517)

دوستت دارم... بفهم این اتفاق ساده را
درک کن این حسّ ناب و بِکر و فوق العاده را

کاروان خاطراتت می رود از ذهن راه
می دوم دنبال تو تا انتهای جاده را

در قنوتم التماست می کنم ای ابر عشق
تا خودت یک روز بارانی کنی سجاده را

زیر سقف پلک ها با بند مژگان بسته ام
این دو چشمِ لحظه ای بر چشمِ تو افتاده را

آخرش با شعله ی عشقت به آتش می کشی
این غزل های برای سوختن آماده را

محمد عابدینی
1393.4.27

استاد یحیی جهانگیری سهروردی:

دین و هویت دینی جزء جدایی ناپذیر زندگی بشری است. چنانکه بنیامین راش -روانپزشک آمریکایی- بر این باور است که؛ «دین، آن قدر برای پرورش و سلامت روح آدمی اهمیت دارد که هوا برای تنفس» اما پرسش اینجاست که ثمرات هویت دینی برای جامعه چیست؟ 
حجة الاسلام جهانگیری سهروردی با تاکید بر اینکه، هویت دینی می تواند تاثیری بر حیات فردی و اجتماعی ما داشته باشد، می گوید: با سفر به جوامع غربی می توان دریافت که این جوامع به نیهیلیسم و پوچ گرایی کشیده شده است. جنانکه مرحوم علامه جعفری در یکی از سخنرانی هایشان می گفتند: «با دانشمندی برخورد کردم که می گفت: حالا که بشر به هیچ رسیده است دوست دارم دنیا پر از زرادخانه های اتمی شده و نابود شود.» زیرا بنا بر باور وی بشر به اینجا رسیده است. در حالیکه در یک جامعه با بن مایه هویت دینی، فرد، قادر به پاسخگویی و یافتن پرسشهای بنیادین خود نظیر اینکه «از کجا آمده ام؟ به کجا می روم، آیا این دنیا پایان راه است یا من در جهان دیگر سقوط و اوجی خواهم داشت؟» خواهد بود و از پوچ گرایی رها می شود. زیرا همه این مسیر را دین برای ما ترسیم کرده و پاسخ گفته است. اما در جوامع ماتریالیستی چنین نیست. زیرا هیچگاه به این پرسش ها نمی رسند و اگر هم برسند دچار بن بست و سرگردانی می شوند. ازهمین رو؛ با نگاهی به حماسه امام حسین(ع) می توان دید که یارانشان در سایه هویت دینی به درک راستینی از پرسشهای زیربنایی رسیده اند چنانکه در مقابل آن همه دشواری، بازهم با نشاط و پویا هستند. اما در مقابل، دشمنان سرگردان و مشوش بودند. در واقع هویت دینی به افراد و جامعه پویایی و نشاط می بخشد چنانکه شاهدیم آموزه والای مهدویت نیز چنین خاصیتی داشته است. به طوری که در سالهای دفاع مقدس، شاهد تاثیر نام مبارک امام زمان(عج) در نشاط و پویایی رزمندگان بودیم.