خدایا ...

 بگذار هرکجا تنفراست بذرعشق بکارم

   هرکجا آزادگی هست ببخشایم و هر کجا غم هست شادی نثار کنم

الهی ... توفیقم ده که بیش ازطلب همدلی همدلی کنم

 بیش از آنکه دوستم بدارند دوست بدارم

زیرا در عطا کردن است که ستوده می شویم و در بخشیدن است که بخشیده می شویم

دکترشریعتی

پیش از این ها فکر میکردم خدا...

پیش از این ها فکر میکردم خدا                             خانه ای دارد میان ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها                          خشتی از الماس، خشتی ازطلا

پایه های برجش از عاج و بلور                         برسر تختی نشسته با غرور

ماه برق کوچکی از تاج او                                   هر ستاره پولکی از تاج او

اطلس پیراهن او آسمان                                  نقش روی دامن او کهکشان

رعد و برقِ شب طنین خنده اش                سیل و طوفان، نعره ی توفنده اش

دکمه ی پیراهن او آفتاب                                    برقِ تیغ و خنجرِ او ماهتاب

هیچ کس از حال او آگاه نیست                 هیچ کس را در حضورش راه نیست

پیش از این ها خاطرم دلگیر بود                        از خدا در ذهنم این تصویر بود

آن خدا بی رحم بود و خشمگین                  خانه اش در آسمان، دور از زمین

بود... اما در میان ما نبود!                                  مهربان و ساده و زیبا نبود!

در دلِ او دوستی جایی نداشت                      مهربانی هیچ معنایی نداشت

هرچه می پرسیدم از خود، از خدا                      از زمین، از آسمان، از ابرها

زود می گفتند: این کارِ خداست                   پرس جو از کار او کاری خطاست

هرچه می پرسی، جوابش آتش است        آب اگر خوردی، عذابش آتش است

تا ببندی چشم، کورت می کند                       تا شدی نزدیک، دورت می کند

کج گشودی دست، سنگت می کند                     کج نهادی پا، لنگت می کند

تا خطا کردی عذابت می کند                            در میان آتش... آبت می کند!

با همین قصه، دلم مشغول بود                     خواب هایم خوابِ دیو و غول بود

خواب میدم که غرقِ آتشم                             در دهانِ شعله هایِ سر کشم

در دهانِ شیر هایی خشمگین                                بر سرم بارانِ گرزِ آتشین

محو می شد نعرهایم بی صدا                           در طنینِ خنده ی خشمِ خدا

نیتِ من در نماز و در دعا                              ترس بود و وحشت از خشمِ خدا

هر چه میکردم همه از ترس بود                         مثلِ از بر کردنِ یک درس بود

مثلِ تمرینِ حساب و هندسه                                   مثلِ تنبیهِ مدیرِ مدرسه

تلخ! مثلِ خنده ای بی حوصله                        سخت! مثلِ حلِ صدها مساله

مثلِ تکلیفِ ریاضی سخت بود                     مثلِ صرفِ فعلِ ماضی سخت بود

تا که یک شب، دست در دستِ پدر                    راه افتادم به قصدِ یک سفر...

در میانِ راه... در یک روستا                               خانه ای دیدیم، خوب و آشنا

زود پرسیدم: پدر اینجا کجاست؟               گفت: اینجا خانه ی خوبِ خداست!

گفت: اینجا می شود یک لحظه ماند.       گوشه ای خلوت نمازی ساده خواند.

با وضوئی دست و رویی تازه کرد،                       با دلِ خود گفتگویی تازه کرد.

گفتمش: پس آن خدایی خشمگین،        خانه اش اینجاست؟ اینجا در زمین؟؟

گفت: آری! خانه ی او بی ریاست،                   فرشهایش از گلیم و بوریاست،

مهربان و ساده و بی کینه است،                         مثلِ نوری در دلِ آئینه است

عادتِ او نیست خشم و دشمنی                        نام او نور و نشانش روشنی

خشم! نامی از نشانی هایِ اوست                  حالتی از مهربانی هایِ اوست

قهرِ او از آشتی شیرین تر است!                          مثلِ قهرِ مهربانِ مادر است!

دوستی را دوست معنی می دهد                قهر هم با دوست معنی می دهد

هیچ کسی با دشمن خود قهر نیست         قهرهای او هم نشانِ دوستی است

تازه فهمیدم، خدایم این خداست                      این خدایِ مهربان و آشناست!

ماجرای نفوذ پهپاد حزب الله لبنان به عمق حریم هوایی سرزمین‌های اشغالی و پرواز بر فراز تاسیسات اتمی «دیمونا» در اسرائیل، که ضعف سپردفاعی گنبد آهنین در مقابل تچهیزات مقاومت را به نمایش گذاشت، موضوعی است که قدرت بازدارندگی استراتژیک اسرائیل را با چالش جدی مواجه کرده است تا امنیت رو به زوال اسرائیل پس از جنگ سی و سه روزه ، اینبار با چالشی جدید و جدی روبرو شود.

تقدیم به همه چادری های حافظ عفت

تو میتوانی روسری نصفه نیمه ات را هی برداری و دوباره بزاری

میتوانی گاهی بادبزنش کنی

میتوانی مانتوی سفید کوتاه نازک چسبان بپوشی تا گرمت نشود

میتوانی شلواری بپوشی که دمپایش تا صندل ات 20 سانتیمتر فاصله داشته باشد

میتوانی جوراب هم نپوشی

لاک هم لابد خنک کننده است

بستنی هم لیس بزن روی نیمکت پارک

بوی ادکلنت هم میتواند تا 10 متر پشت سرت تعقیبت کند

فرض کن اینها بلد نیستند مثل تو باشند

فرض کن اینها عادت کرده اند به این پارچه ی سیاه در این گرما

فرض کن گرمشان نمیشود

فرض کن تو روشنفکری و اینها امل

آخر تو چه میدانی چادر ترنم عطر یاس در فضای غبار آلود دنیاست

آخر تو چه میدانی حجاب خنکا و زیبایی به وجود هر دختر مینشاند

تو میتوانی خوش باشی به عرق نکردن در دنیا

خنکای بهشت گوارایتان دختران چادری

به یاد دارم زمانی که آن سونامی تاریخی و فاجعه بار در ژاپن روی داد، مدام اینباکس ایمیل هایم پر می شد از تعریف و تمجید مردم و مسئولین ژاپن،

در این مجال بحثی روی مسئولین ندارم، هر چند گزارش هایی که بدست می رسد حاکی از این است که نهایت تلاش در راستای کمک رسانی صورت پذیرفته و می پذیرد،

ولی اصل بحث من روی مردم است، رویکرد فرهنگی این ماجرا...

چطور است که در زلزله ژاپن مدام عکس های مختلف در تعریف و تمجید فرهنگ بالای مردمان این کشور به دست می رسید، برای نمونه ایمیلی بود که در آن روزها دست به دست چرخید و شد یکی از داغ ترین خبرهای روز! که آی مردم جهان، بدانید که زلزله در ژاپن آمد و مردم آواره شدند ولی در این میان هیچ کس به فروشگاه های آسیب دیده دستبرد نزد، و مدام عکس فروشگاه تخریب شده ولی غارت نشده، دست به دست بین مردم جهان چرخید!

فروشگاهی تخریب شده در شهری تخریب شده

این فروشگاه بعد از گذشت چند روز کاملا دست نخورده باقی مانده است، ژاپن نیست!!

شهر ورزقان از توابع آذربایجان، با مردمی ساده دل و با صفا که با بیرون آوردن هر جنازه ای  از زیر آوار ،اشک تمامی مردم آن در داغ همسایه روان شد!

اینجا ایران است، همانجا که فعالان اجتماعی اش ، آلت دست رسانه اند، نه آنکه خود یک رسانه باشند!

اینجا ایران است، همانجا که مرغ همسایه اش همیشه برایمان غاز است!

اینجا ایران است، زلزله آمده، فروشگاهی تخریب شده، مردمانی آواره گشته اند ولی هیچ کس تعدی به اموال دیگری نمیکند،

اینجا ایران است، برای همین این عکس ایمیلی نمی شود که دست به دست بچرخد و به سمع و بصر تمام جهان برسد و همه بدانند اگر در ژاپن، استغنای اقتصادی دولت مانع از چپاول شد، اینجا اعتقاد و ایمان مردمی مانع چپاول شد ...

منبع:http//ammar19.parsiblog.com

تقدیم به ...

آیه 59 احزاب: ای پیامبر به زنان و دختران خود و زنان مؤمن بگو که  جلباب‏های (روسری) خویش را به خود نزدیک سازند

رعنا رحیم‌پور مجری شبکه بی بی سی فارسی با انتشار عکسی در فیس بوک که از یک واگن مترو شهر لندن از زنان محجبه گرفته تعجب و خشم خود را از رشد زنان محجبه سوال کرده است Has Islam taken over London?" آیا اسلام لندن را فتح کرده است؟‌" و نوشته است تنها زن بی‌حجاب آن واگن بوده!

نظرات دوستان و همفکران این مجری رسانه انگلیسی نیز که از کشورهای مختلف اروپایی و آمریکایی هستند در مورد این عکس نیز بسیار جالب و خواندنی است، دوستان این کارمند وطن فروش ملکه انگلیس با ابراز همدردی با وی نوشتند که در شهرهای مختلف اروپا و آمریکا نیز زنان مسلمان محجبه بسیاری را می‌بینند.

فردی از هلند نوشته است: "سوار یک تراموا در آمستردام بشین‌، به عین خواهید دید‌! شاید 80 درصد محجبه هستند‌! "

دوستان این مجری بی بی سی که در اسلام‌ستیزی هم‌فکر وی هستند از نابودی لندن و فراگیر شدن اسلام ابراز تاسف کرده‌اند!

بسیاری از کشورهای غربی با اعمال محدودیت‌های تحصیلی و اجتماعی بر زنان محجبه نتوانسته‌اند مانعی بر موج عظیم گرایش به اسلام و حجاب در کشور خود اعمال کنند.

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان

سلام دوستان عزیز

این مطلب مربوط به مقاله است از استاد عزیزم،افتخار استان زنجان استاد یحیی جهانگیری  که در پایگاه خبری قدس آنلاین ثبت شده است.

 پیشنهاد مفسر قرآن استاد قرائتی بر حوزویان مبنی بر فعالیت در عرصه های نشاط و شادی بهانه ای شد بر اینکه نکاتی بایسته را توجه کنیم.یکم: اسلام دین کامل و جامع است. امکان ندارد که ساحتی از زندگی انسان، در این آئین مغفول بماند. شادی و نشاط از عرصه های مهم رفتاری و روانی یک انسان است که بی تردید اسلام در باره آن پیشنهاد هایی دارد.دوم: جالب آنکه قرآن هماره مومنان را شاد و متبسم معرفی می کند. چه بسیار از متون روایی ما که اهل ایمان را به نشاط شادی فراخوانده است. علیرغم این، گویی دینداری ما الزاما تاکید می کنم الزاما با حزن گره خورده است!! مگر نه آن است که با شادی هم می توان به آستان قرب الهی هم دست یافت.سوم: ما هماره از کشف معادن و فلزات و.. سخن می رانیم خبر نداریم که معدن مملو از ذخایر معنوی هم هست که قرآن و اهل بیت (ع )هستند. راستی چقدر ما پوزیتویست شده ایم. فقط آنها که به چشم و اعداد و اقام می آیند را کشف می دانیم وبس!! به بیان فیلسوف معاصری ، باید وحی نامکشوف را استخراج کرد. مگر فقه ما در دوران متقدم این همه حجیم بوده است. تلاشهای کاشفانه عالمانی بزرگ این میراث را به ما رسانده که در باره فقط گریه می توان قاموسی نوشت از این اقیانوس. ولی چرا در باره نشاط هم چنین تفقهی نشده است؟ چهارم: اگر امروز جوانان ما سراغ شادی های کاذبی چون موسیقی های آنچنان، روان گردان ها، پارتی ها و... می روند ما را باید بیدار کند که نیاز جدی به نشاط است. آیا دینی کردن رفتارهای اینان رسالت فقه نیست؟پنجم: بی شک هر شادی در اسلام مطلوب نیست. همچنان که هر شادی هم مذموم نیست. شادی می تواندمقرب الی الله هم باشد. تبیین قلمرو شادی سالم، تعیین ابزارهای درست آن یک تفقه جدی را می طلبد. چیزی بنام "فقه النشاط".

http://www.qudsonline.ir/NSite/FullStory/News/?Id=73176