راههای انس با قرآن

تعبیرآیت اله جوادی آملی از انسان: انسان در منطق ارسطویی حیوان ناطق است،یعنی قوه عاقله دارد.

انسان:حی متاله:یعنی زنده الهی است(هویت قرآنی)

خداوند میفرماید:آنهایی که زنده اند و حیات طیبه ندارند،مرده هستند.

حیات طیبه : یعنی ایمان و عمل صالح

خداوند به پیغمبر می فرماید:آیا تو می خواهی حرفت را به مرده ها بفهمانی(منظور کافران است)

شرایط جهان امروز:

نامی که برای دنیای امروز میتوان استفاده کرد دنیای سرگرمی ها است.

انسان از لحظه تولد مشغول بازی است.

آیات قرآن که بیانگر بازیچه بودن دنیا است:

ولاتلهاکم اولادکم        الهکم التکاثر                   انما الدنیا لهو و لعب

اینها همه بلا و فتنه هستند.

تنها راه نجات از فتنه پناه بردن به قرآن است.

هنگام یکه فتنه ها چون پاره های شب تار به شما فرود آمدند به  قرآن پناه ببرید.

اولین گام ایجاد انس با قرآن نظر و استماع است.هر روز باید این کار انجام گیرد.

احترام به کتاب الهی به لطف و نظر خداوند سبب کاهش پلیدی ها و سیاهی ها می شود.

یکی از راههای نزدیک شدن به خداوند وضو گرفتن است.

شنید صوت قرآن از راههای انس با قرآن است.

با آداب تلاوت قران و ویژگی های آن:

با وضو بودن

رو به قبله بودن

قرآن را روی رحل یا روی پا گذاشتن

استعاذه:پناه بردن به خداوند از دست شیطان رجیم

خواندن قرآن با لحن حزین

تامل در آیات بشارت و عذاب

روزی روزگاری اهالی یه دهکده  تصمیم گرفتند تا برای نزول باران دعا کنند، در روز موعود همه مردم برای مراسم دعا 

در محلی جمع شدند و تنها یک پسر بچه با خودش چتر آورده بود ! و این یعنی ایمان.

بنام تو ای شکیب دل ناشکیبم



شبانگاهان، تا حریم فلک، چون زبانه کشد، سوز و آوازم
شرر ریزد بی‌امان به دلِ ساکنان فلک، نغمه سازم

دلِ شیدا، حلقه را شکند، تا برآید و راه سفر گیرد
مگر یک دم گرم و شعله فشان، تا به بام جهان، بال و پر گیرد

خوشا ای دل بال و پر زدنت، شعله‌ور شدنت، در شبانگاهی
به بزم غم، دیدگان تری، جان پرشرری، شعله ی آهی

بیا ساقی تا به دست طلب، گیرم از کف تو، جام پی در پی
به داد دل، ای قرار دلم، نوبهار دلم، می‌رسی پس کی؟

چو آن ابر نوبهارم من
به دل شور گریه دارم من
می‌توانم آیا نبارم من؟

نه تنها از من قرار دل، می‌رباید این شور شیدایی
جهانی را دیده‌ام یکسر، غرق دریای ناشکیبایی

بیا در جان مشتاقان، گل‌افشان کن، گل‌افشان کن
به روی خود، شب ما را، چراغان کن، چراغان کن

چو آن ابر نو بهارم من
به دل شور گریه دارم من
می‌توانم آیا نبارم من؟

به نقل از :سایت آیه های انتظار

من ماه را دوست می دارم ....
شغل من این است که ساعتی پس از غروب ،
غروب سرخ ، غروب پرغم ،
یک غروب دیگر بی تو ،
بنشینم و آسمان را بنگرم ،
بنشینم و ماه را نظاره کنم .....
و من ماه را دوست می دارم ، نه به خاطر آن که زیباست
- که زیبایی او بسی کوچک است در برابر زیبایی تو -
بلکه او را دوست دارم ، از آنرو که در بسیاری از شبها تو را دیده است ...
تو را دیده است و البته خجل شده است ، که در برابر نور عظمت تو ،

چه ناچیز می درخشد
و چه کوچک !
و چه بی نور !
و یقین می دانم که تو نیز ماه را دیده ای .
نیک باور دارم که تصویر ماه ، در چشم های زیبای تو نیز درخشیده است
و برای همین است که دوست دارم تمامی شبها ، خیره خیره ،
ماه را بنگرم تا تصویری که در چشم تو درخشیده است ، در چشم من
یعنی دیدگان مرد عاشق آشفته نیز بدرخشد !
بگذار واسطه ی بین من و تو ، همین ماه باشد تا من دل خوش کنم
به این که شاید
زمانی که به ماه می نگرم ، تو نیز در همان لحظه او را در حال نگریستن باشی
و آن وقت ، ما ، من و مولا ، هر دو در یک لحظه ، به یک چیز نگریسته ایم
و هردو در یک لحظه به ماه اندیشیده ایم ....
آه ! چه لذتی دارد این احساس نزدیک بودن به تو !
چه شوری دارد این حس ِ هم احساس شدن با تو !
بگذار واسطه بین من و تو همین ماه باشد
و بگذار تا من ، به این واسطه ی بین ما بگویم که چقدر در آرزوی توام!
که چقدر محتاج توام !
که چقدر فدایی تو ام !
که چقدر بی تو هیچ ام !
و چقدر بدون تو پوچ !
و چقدر .... !
آقای من !
بگو که آیا به دیدار عاشق دل سوخته ی خویش نمی آیی؟
و بگو که آیا می شود عاشقانه کسی را دوست داشت و در این آرزو نبود که
تصویری از او داشت؟
و بگو که من ، این شیدای دیوانه ی سرگشته ی تو ، چه کنم با این غم عظیم
که هیچ تصویری از تو ندارم ؟
پس بگذار که تنها یک نظر ، حقیقت ماه را نظاره کنم .
همان یک نظر مرا بس است .
من همان یک نگاه را ، هر روز هزار بار ، در ذهن خویش مرور خواهم کرد .
پس تنها یک نظر !
تنها یک نگاه !
برای یک لحظه !
برای قسمتی از لحظه ای !
....
آه ! چه کنم با دلی که تو را می خواهد ؟!
چه کنم با قلبی که همه آتش است از دوری تو ؟!
چه کنم با چشمی که تشنه ی باران اشک است از جدایی تو؟!
چگونه خاموش باشم؟!
چگونه آرام گیرم؟!
چگونه آرامش یابم؟!
تو را به مهر !
تو را به دوستی !
تو را به خدا!

فقط یک نظر ....
تنها یک نگاه!

آیه 7 سوره آل عمران

قرآن می فرماید:بعضی ار آیاتی که من دارم به گونه ای هستند که در بیان مفاد خیلی صریح و آشکار هستند اما بعضی به گونه ای هستند که معنا دارند ولی برای تفسیر باید در مقایسه با سایر آیات تفسیر گردند.

این بینگر آیات محکم و متشابه در قرآن کریم می باشد.

آیات محکم:دارای یک معنی می باشد

آیات متشابه :دارای چندین معنی می باشد

تفسیر صحیح نیازمند روش دقیق می باشد.که این روش دقیق از خود پیامبر می باشد.

منه آیات محکمات هن ام الکتاب

یکی از روشهای تفسیر قرآن روش آیه به آیه است.

مثال از آیات متشابه :

ان القرآن بطنا و للقرآن سبعین بطنا

  الرحمن علی العرش الستوی

رحمت برای عام است ولی رحمان اسم خاص خداوند است.

معنای ظاهری آیه:خداوند پس از خلق جهان بر عریکه قدرت خود ایستاد.

این دیدگاه ظاهریون و سطحی نگر از قرآن است و مغیر با آیه الم یعلم بان الله یری *الله نورالسماوات والارض *و کان الله به کل شیئ محیط.در حقیقت بیانگر استیلای خداوند بر عالم است و با استفاده از آرایه ها و استعاره ها این گونه بیان شده ااست.

هرکسی که بنواند این رابط ه را کشف کند این آیات متشابه هستند و برای دیگرا ن  محکم.

در بحث تفسیر از کلیه  قواعد ادبیا ت عرب استفاده می شود.و از روش ارجاع آیات متشابه به محکم استفاده می شود.

ویژگی قرآن:اگر کسی بخواهد که سالم بماند باید آیات محکم و متشابه را بفهمد.

منفقین افراد باهوش ولی ضعیف هستند.

تاویل:یعنی ارجاع و از ریشه اول است.

افراد بیمار دل آیه را به مقاصدی که دارند ارجاع میدهند.

دلایل وجود آیات محکم و متشابه:

آیات متشابه یکی از دلایل وجود امام معصوم است،امامی که فهمی مثل فهم پیغمبر داشته باشد.

از دلایلی که امام باید معصوم باشد همین است که دین تعطیلی بردار نیست.مردم نیاز به دین دارند.فهم نسل بعد از قبل بیشتر است . نیازهای آنها بیشتر است.

دلایل:

1-    ضرورت مراجعه به مرجع دینی(ولی اله) امام باید معصوم باشد تا فهم او از دین موجب اتمام حجت باشد.

2-    ایجاد ظرفیت برای معانی نامحدود:به هر اندازه که عقل بشر ظرفیت داشته باشد قرآن پاسخگو است.ارجاع متشابهات به محکمات راه حلی برای پاسگویی به سوالات است.